Stermotorzysta żeglugi śródlądowej

Artykuł napisany przez Super Admin    Brak komentarzy

Stermotorzysta żeglugi śródlądowej – osoba, która w imieniu armatora (właściciela) kieruje statkiem i załogą, nadzoruje i odpowiednio ponosi odpowiedzialność za statek, przewożone osoby i ładunek oraz bezpieczeństwo żeglugi. Patent żeglarski stermotorzysty żeglugi śródlądowej uprawnia do kierowania małym statkiem, łodzią przewozową o napędzie mechanicznym. [¹]

Poniżej zestawienie planowanych zmian w tym zawodzie opracowane na podstawie danych Ministerstwa Sprawiedliwości:

W uzasadnieniu dotyczącym planowanych zmian w zawodzie w projekcie ustawy z dnia 06.03.2012 roku o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zwodów napisano:

Deregulacja zawodów w żegludze śródlądowej wiąże się z koniecznością dokonania zmian w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej.

Przepis art. 36 wymienionej ustawy określa minimalny okres praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej w charakterze członka załogi niezbędny do uzyskania patentów oraz świadectw w żegludze śródlądowej, który to czas zostaje skrócony – przyjmując założony system deregulacji.

Efekty deregulacji zawodów w żegludze śródlądowej wystąpią po zmianie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej (Dz. U. Nr 50, poz. 427, z późn. zm.), które w szczegółowy sposób określa wymagania niezbędne do uzyskania odpowiednich patentów i świadectw w żegludze śródlądowej”.

Należy także wskazać, że deregulacja zawodu marynarza żeglugi śródlądowej wpłynie pośrednio na deregulację pozostałych zawodów w żegludze śródlądowej tj.:

1. starszego marynarza żeglugi śródlądowej;
2. bosmana żeglugi śródlądowej;
3. sternika żeglugi śródlądowej.

przez skrócenie całkowitej długości praktyki pływania.[²]

Możesz podyskutować również pozostawiając komentarz poniżej